શાહરૂખ ખાનની છેલ્લી બે ફિલ્મો, પઠાણ અને જવાન, જેમાં તે દેશની સમસ્યાઓ સાથે ઝઝૂમતા નાયકની ભૂમિકાઓ કરે છે, અને ગેરકાયદે અમેરિકા-કેનેડામાં ઘૂસતા ભારતીયો પર રાજૂ હિરાણીની અગામી ‘ડંકી’ની પસંદગી પરથી એક બાબત શીખવા જેવી છે કે માણસે નિયમિતપણે પોતાની જાતને નવેસરથી આકાર આપતા રહેવું જોઈએ. જે લોકો લાંબા સમય સુધી એકધાર્યું એકનું એક કામ કરીને તેમાં બોર થઇ જાય છે, એ લોકોનું પતન ઝડપથી થાય છે. શોહરત અને સમૃદ્ધિ આવી જાય પછી પણ 57 વર્ષે પોતાના કામમાં એટલી જ ઉર્જા અને ઉત્સાહ સાથે સક્રિય અને અને સફળ રહેવું એટલું સહેલું નથી હોતું.

“હવે બહુ થયું” એવો ભાવ આવી જવો સહજ છે. ઘણાના જીવનમાં આવી જાય છે. તેવા સંજોગોમાં, જાતને નવેસરથી ઘડવી એ અત્યંત કુનેહ માગી લે છે. અંગ્રેજીમાં એક શબ્દ છે, Reinventing; અંગત કે વ્યવસાયિક આઇડેન્ટિટી અથવા જીવનશૈલીના સંદર્ભમાં જીવનમાં નોંધપાત્ર બદલાવ લાવવો તેનું નામ રીઈન્વેન્શન.

તેમાં નવી પરિસ્થિતિઓ, પડકારો, આકાંક્ષાઓના જવાબમાં ખુદને બદલાવ અને સુધાર માટે હેતુપૂર્વકના સક્રિય પ્રયાસો હોય છે. રીઈન્વેન્શનમાં ખુદને નવા ભવિષ્ય માટે તૈયાર કરવાનું અને સંતોષકારક તેમજ સાર્થક જીવન સર્જવાનું હોય છે.

જીવન જીવવાનું નથી હોતું, એ તો પ્રાણીઓ પણ કરે, જીવન સર્જવાનું હોય છે.

– રાજ ગોસ્વામી